Baasçılık, arap milliyetçiliği olarak da adlandırılan baasçılık hareketi kimi yerde milliyetçi biçimlerde uç verirken kimi yerlerde de ulusçu bir çizgide boy vermiştir. denilecek ki ikisi aynı şey değil mi? cevabımız evet değil! dir.
nedenine gelince bağımsızlık mücadelesi açısından milliyetçilik daha ateşli ve atılgan gibi görünse de her keskin viraja girdiğinde savrulmalar yaşar. ulusçuluk düz yolda varlık gösteremese de, rampalarda ve virajlarda fark yapar.
baasçılığın içinde de hem ulusçu hem de milliyetçi özellikleri görebiliyoruz. örneğin şii baasçılığın iran ayağını oluşturan musaddık 1905-1909 meşrutiyet hareketi içerisinden yetişen ulusçu özellikler gösterirken, suriye ayağını oluşturan hafız esad'ın temsil ettiği akım nusayri ya da şia inancının milliyetçi geleneğini oluşturmaktadır. hafız esad'ın yolunu ayırdığı salih cedid ulusçu bir çizgide siyaset gütmektedir. baasçılığın milliyetçi ayağına baasçılığın sunni temsilcisi saddam hüseyin'i de ekleyebiliriz. milliyetçi çizgide olanlar ile ulusçu çizgide olanları incelediğimizde ittifaklar ve sorun çözme reflekslerinde kökten bir farklılık olduğunu görürüz.
konuyu karmaşıklaştıracak yukarıda ki açıklamayı neden yapma gereği duyduk?
çünkü tek, bir ve bütün bir baasçılık yoktur ve olmamıştır. iran'da, mısır'da, ırak'ta ve suriye'de ya gericilere ya da milliyetçilere boğazlatılan ulusalcılar'dan geriye kalan tepeden tırnağa emperyalizmin hizmetindeki milliyetçi baasçılık içinde bulunduğumuz dönemde emperyalist güçler tarafından boğazlanmıştır, kimi provokasyonlara getirilerek kimisi de zaten bu oyunda bilinçli bir figüran olarak yer aldığından bu sonu yaşamıştır.
baasçılık'tan bugün geriye kalan sadece küldür; ve o küllerden bir anka kuşu zor doğar gibi görünüyor.
nedenine gelince bağımsızlık mücadelesi açısından milliyetçilik daha ateşli ve atılgan gibi görünse de her keskin viraja girdiğinde savrulmalar yaşar. ulusçuluk düz yolda varlık gösteremese de, rampalarda ve virajlarda fark yapar.
baasçılığın içinde de hem ulusçu hem de milliyetçi özellikleri görebiliyoruz. örneğin şii baasçılığın iran ayağını oluşturan musaddık 1905-1909 meşrutiyet hareketi içerisinden yetişen ulusçu özellikler gösterirken, suriye ayağını oluşturan hafız esad'ın temsil ettiği akım nusayri ya da şia inancının milliyetçi geleneğini oluşturmaktadır. hafız esad'ın yolunu ayırdığı salih cedid ulusçu bir çizgide siyaset gütmektedir. baasçılığın milliyetçi ayağına baasçılığın sunni temsilcisi saddam hüseyin'i de ekleyebiliriz. milliyetçi çizgide olanlar ile ulusçu çizgide olanları incelediğimizde ittifaklar ve sorun çözme reflekslerinde kökten bir farklılık olduğunu görürüz.
konuyu karmaşıklaştıracak yukarıda ki açıklamayı neden yapma gereği duyduk?
çünkü tek, bir ve bütün bir baasçılık yoktur ve olmamıştır. iran'da, mısır'da, ırak'ta ve suriye'de ya gericilere ya da milliyetçilere boğazlatılan ulusalcılar'dan geriye kalan tepeden tırnağa emperyalizmin hizmetindeki milliyetçi baasçılık içinde bulunduğumuz dönemde emperyalist güçler tarafından boğazlanmıştır, kimi provokasyonlara getirilerek kimisi de zaten bu oyunda bilinçli bir figüran olarak yer aldığından bu sonu yaşamıştır.
baasçılık'tan bugün geriye kalan sadece küldür; ve o küllerden bir anka kuşu zor doğar gibi görünüyor.